فرهنگ اسلامی فرهنگی است که در هم کوبنده نظام استکبار جهانی باشد

سخنرانی حجت الاسلام والمسلمين دکتر رضا غلامی در سومین همایش و دومین جشنواره ارتقاء کیفیت آثار، محصولات و فعالیت های فرهنگی،

چهارم خردادماه 1394، برج میلاد تهران

فرهنگ اسلامی فرهنگی است که در هم کوبنده نظام استکبار جهانی باشد

بسم الله الرحمن الرحیم، الحمدلله رب العالمين الصلاة والسلام على رسول الله و علي آله الطيبين الطاهرين و لعنة الله علي اعدائهم اجمعين.
سلام عرض می کنم خدمت برادران و خواهران گرامی. دوستان از فتح الهی خرمشهر سخن گفتند و بنده نیز در ابتدا از منظری دیگر، گرامی می دارم یاد شهدای عزیز یمن به ویژه زنان و کودکان بی گناه یمنی را که زیر سایه سکوت مجامع غربی مدعی حقوق بشر، توسط رژیم امریکایی سعودی به خاک و خون کشیده می شوند.
همچنین درود می فرستم به شهدای حرم در سوریه و عراق؛ به کسانی که با غلبه بر لذائذ مادی و جذابیت های دنیوی، مجاهدانه و عاشقانه به میدان دفاع از حرم اهل بیت (ع) و دفاع از انسانیت و ارزش های الهی رفتند و در این راه به فیض عظیم شهادت نائل آمدند.
باید توجه داشت که بزرگان فرهنگی و هنرمندان واقعی این شهدا هستند.
عرض اصلی بنده این است که فرهنگ و هنر ناب اسلامی فرهنگی است که در خدمت جبهه حق علیه باطل باشد؛ فرهنگ و هنر حقیقی فرهنگی است که منتقل کننده پیام مستضعفین و احرار جهان به عالم باشد؛ فرهنگ ناب اسلامی، فرهنگی است که در هم کوبنده نظام استکبار جهانی و باز کننده غل و زنجیر اسارت و بردگی باشد؛ چه اسارت و بردگی سیاسی، چه اسارت و بردگی اقتصادی و چه اسارت و بردگی فرهنگی.
ما معتقدیم، امروز آن فرهنگ و هنری ارزش دارد که مرز میان زندگی پوچ و حیوانی غربی را با حیات طیبه اسلامی روشن کند؛ آن فرهنگی ارزش دارد که پلکانی برای رشد و کمال معنوی انسان باشد.
همه توجه کنند، ما امروز در حقانیت راهی که می رویم و آن، راه امام و رهبر بزرگوار انقلاب است هیچ تردیدی نداریم و حاضریم برای تحقق اهداف انقلاب اصیل، جان خود را هم فدا کنیم.
ما در اینکه باید با فرهنگ فاسد و مستهجن غربی و اشاعه فحشا سرسختانه مبارزه کنیم، هیچ تردیدی نداریم و یکی از بارز ترین مصادیق یاری خدا همین است.
در این جهت، بنده تاکید می کنم، در گفتمان انقلاب اسلامی، آن کار فرهنگی ای اثرگذار است که در آن، قصد قربت و اخلاص وجود داشته باشد؛ آن اثر فرهنگی جاودانه می ماند که به دنبال یاری خدا باشد چراکه “ان تنصروا الله ینصرکم و یثبت اقدامكم”. کاری که در مسیر خدا انجام نشود کف روی آب است؛ به تعبیر قرآن، جولانگری دارد؛ سر و صدا دارد؛ اما مرگ و نیستی در ذاتش است.
توجه داشته باشیم که رسالت دستگاه عظیم فرهنگی در جامعه اسلامی، مهذب کردن جامعه و آماده کردن آن برای تعالی است و روشن است، عناصر فرهنگی مادام که خودشان مهذب نباشند نخواهند توانست جامعه را مهذب کنند.
از همین منظر، تفاوت اصلی نظام اسلامی با نظام سکولار، احساس مسئولیت نظام اسلامی در برابر سلامت فرهنگی جامعه است. جامعه اسلامی نمی تواند به اسم آزادی، در برابر به ابتذال کشاندن فرهنگ جامعه خود بی تفاوت باشد و سکوت کند. لذا در این جامعه، راه نفس کشیدن برای مفسدان فرهنگی حتما تنگ است. کسانی که می خواهند فرهنگ و فضای فرهنگی را به آلودگی بکشانند،و مردم را از طریق ارزش های انسانی دور کنند، حتما با محدودیت روبرو می شوند و در نقطه مقابل، آنهایی که به دنبال آزارسازی انسان ها از بردگی شیطان و ترویج فضایل انسانی در جامعه هستند، حتما مورد حمایت قرار دارند.
دوستان عزیز! تا تکلیف خودمان را با منیت ها و دنیاطلبی های خودمان، و تا تکلیفمان را با تعهدات الهی مان روشن نکنیم، نوبت به فرمول های ارتقاء کیفیت نمی رسد.
دقت بفرمایید، ما در بکار بردن فرمول های ارتقاء کیفیت از غربی ها که جلوتر نخواهیم زد، در روش و در فناوری و غیره، آنها با تمام توان وارد صحنه شده اند؛ پس باید بدانیم عنصر کلیدی در کیفیت دار شدن کار ها در میدان اسلامی، فراتر از این فرمول هاست. مسأله اصلی تقواست؛ مسأله اصلی قصد قربت است؛ مسأله اصلی اخلاص است.
در پایان عرایضم دو نکته را می خواهم متذکر بشوم:
اولا. کسانی که فکر می کنند جذب بخشی از جوانان مستلزم کوتاه آمدن از اصول و محکمات اسلامی است، با الفبای اسلام آشنایی ندارند. این فکر را باید از ذهن خارج کرد که در فرهنگ اسلامی کسی مجاز است به بهانه جذب بخشی از مردم و یا رقابت با جریان معارض، از اصول و محکمات کوتاه بیاید. هنر اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه این است که با کیفی سازی کارها، با حفظ همین اصول جذابیت ایجاد کند.
ثانیا. با فرهنگ بازی کردن و سیاست زده کردن عرصه فرهنگ برای دست یابی به مقاصد روزمره سیاسی-جناحی، بد ترین کاری است که می تواند علیه فرهنگ و علیه مردم که مخاطبان فعالیت های فرهنگی هستند انجام شود. البته فرهنگ اسلامی سیاسی است، چراکه اسلام یک دین سیاسی است؛ چراکه دیانت ما عین سیاست ماست، اما فرهنگ اسلامی سیاست زده و آلت دست سیاست بازان نیست. این درست نیست که هر دولتی که می آید، به قصد رسیدن به اغراض سیاسی، یکسری بازی ها را با فرهنگ آغاز کند و به مظلومیت فرهنگ اضافه کند. یک روز برای خوشامد یک عده می گویند فرهنگ این است و فردایش می گویند این نیست! اصحاب فرهنگ نباید اجازه بدهند که چنین معامله ای با فرهنگ بشود. نباید در مقابل سیاست زده کردن فرهنگ کوتاه آمد.
خوب، همانطور که می دانید، این همایش و جشنواره، در پی آن شکل گرفت که در سال 1387 و در دیدار جمعی از مسئولان فرهنگی با رهبر عظیم الشأن انقلاب، ایشان خواستار ارتقاء کیفی کارها شدند. تاکید فرمودند که باید خروجی دستگاه ها با سرمایه ای که در اختیار دارند منطقا مطابقت داشته باشد. برای این منظور باید اولا روش های ارتقاء کیفی آن هم از منظر اسلامی روشن می شد. باید قبول کنیم در این زمینه دست خالی بود و ضرورت داشت تا یک حرکت علمی قوی آغاز شود. در این سه همایشی که تا الان برپا شده است، هر بار تعداد قابل توجهی مقاله علمی و پژوهشی تولید شده و به مثابه کتب مرجع در اختیار کارشناسان دستگاه های فرهنگی قرار گرفته است. به لطف الهی، هر قدر که جلو می رویم، مقالات بهتر و کارآمد تر می شود و به نظر من، این یک توفیق است. در کنار کارهای نظری، باید در عمل هم اتفاقاتی می افتاد. بالاخره باید دستگاه ها پاسخ مطالبه رهبر معظم انقلاب را بدهند؛ بنابراین، علاوه بر تدوین سند ارتقاء کیفیت بر اساس قدر متقین ها، و ارائه آن به دستگاه های فرهنگی برای اجرا و همچنین ترغیب مجموعه ها به برنامه ریزی برای اجرای این سند، جشنواره ارتقاء کیفیت هم در کنار همایش طراحی شد تا بتواند ضمن بوجود آوردن فضای رقابتی بین دستگاه ها، کارهای فرهنگی برجسته و ممتاز را معرفی کند. البته بنده که امروز آمدم، دیدم بعضی دستگاه ها حضور در نمایشگاه کنار جشنواره را دست کم گرفته اند و حضور شایسته ای در آن پیدا نکرده اند که جای تاسف دارد. به طور کلی عرض می کنم، امروز وقت آن رسیده است که دستگاه هایی که هنوز به سمت تحول و به سمت کیفی کردن فعالیت هایشان نرفته اند به خودشان بیایند. تا دیر نشده کاری بکنند؛ تا اگر دوباره با مقام معظم رهبری روبرو شدند بتوانند بگویند در پاسخ به مطالبه صریح جناب عالی ما از کجا به کجا رسیده ایم.
در این جا شایسته می دانم از مجموعه هایی که در این همایش و جشنواره همراهی مناسبی داشته اند صمیمانه سپاسگزاری کنم. از اعضاء محترم شورای سیاست گذاری، از اعضاء محترم کمیته علمی، از کسانی که مقاله داده اند، تشکر می کنم. محوریت این کار مهم بر عهده سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران است و لذا جا دارد از جناب آقای دکتر کمالی، رئیس محترم مرکز مطالعات فرهنگی این سازمان و دبیر همایش و جشنواره و همکاران عزیزشان و همچنین از جناب آقای دکتر صلاحی ریاست محترم سازمان به دلیل اهتمام فوق العاده ای که به این کار نشان دادند، قدردانی کنم. از رؤساي محترم قبلی سازمان، جناب آقای خوراکیان و جناب آقای مرادی نیز ممنونم. انشاالله تعالی این تلاش ها نقش موثری در ارتقاء کیفیت داشته باشد. والسلام علیکم و رحمة الله و بركاته