امروز حق مساجد به درستی ادا نمی‌شود/ «بانوان» متناسب با ظرفیت‌های خود در امور جامع مسجد مشارکت کنند

هیچ نهادی در اسلام از جهت اهمیت و جایگاه، به پای مسجد نمی رسد. بر خلاف نگاه های عامیانه، مسجد نمازخانه نیست بلکه محل اقامه نماز است و اقامه نماز از جهت سعه مفهومی، شامل همه ابعاد فردی و اجتماعی رسالت اسلام می شود. لذا وقتی از مسجد صحبت می کنیم، منظور یک پایگاه همه جانبه دینی است که روح آن، توحید و عبودیت است.
مسجد باید در همه ابعاد و زوایای زندگی ما حضور داشته باشد و به زندگی ما به صورت یکپارچه رنگ عبودیت بزند. در چنین شرایطی، خدمت در مسجد، با هیچ نوع خدمتی برابری نمی کند. متاسفانه امروز بعضی ارزش خدمت در مسجد را پایین آورده اند و آن را با مشاغل عادی در یک سطح قرار داده اند، این در حالی است که خدمت در مسجد، توفیق بزرگی است که نصیب هر کسی نمی شود. البته خدمت در مسجد انواع و اقسامی دارد؛ یک نوع آن که در جای خود مهم هم است، رسیدگی به نظافت و آراستگی مسجد است، اما خدمت در مسجد به این نوع ختم نمی شود. به نظر من، هر کسی که در سعه مفهومی اقامه نماز، قدمی هر چند کوچک، برای تحقق ماموریت الهی مسجد بردارد، خادم مسجد است و انشاالله اجر خدمت در مسجد را بر حسب تاثیری که خواهد گذاشت، می برد.
به هر حال، باید در موقعیتی قرار داشته باشیم که همه، اعم از پیر و جوان، زن و مرد، فقیر و غنی برای خدمت در مسجد با هم رقابت کنند  و این خدمات که شرط آن خلوص است، سرجمع به رونق و آبادی مساجد منجر شود.
همه بدانیم، یکی از راههای مهم برای تحول اجتماعی در ایران، تکیه به مسجد به معنای جامع کلمه، و چنگ زدن به ریسمان الهی است. امروز حق مساجد ما به درستی ادا نمی شود و من امیدوارم با روشنگری علما و بزرگان، شاهد ادای این حق مهم باشیم.
از طرف دیگر، ماه مبارک رمضان، ماه غفلت زدایی نسبت به مسجد است. در این ماه، انس و الفت خاصی بین مردم و مسجد ایجاد می شود و همین امر سبب می شود تا زمینه رجوع به جایگاه حقیقی مسجد فراهم گردد.
در پاسخ به سئوال شما باید عرض کنم، بانوان مانند آقایان در رونق و آبادی مسجد نقش دارند و حتما باید متناسب با ظرفیت های خود در امور جامع مسجد مشارکت داشته باشند. امروز در بعضی مساجد، مشارکت بانوان در فعالیت های گوناگون کماً و کیفاً از آقایان بیشتر است. مثلا در برپایی انواع برنامه های فرهنگی به ویژه معرفت افزایی، در ارائه خدمات اجتماعی به مردم و همچنین کمک به امور مسجد در مناسبت های اسلامی و غیره پیشتازند؛ با این حال، قبول دارم که این سطح از مشارکت در اکثر مساجد باید وجود داشته باشد.
برای این منظور، عضویت بانوان پیش کسوت و مجرب در هیات امنای مسجد، ایجاد واحد خواهران، و یا احیای بسیج خواهران لااقل در طراز دهه 60 ضروری است. با این وجود، تاکید می کنم، تا زمانیکه بانوان نقش کلیدی خودشان را در مساجد باور نکنند و به صورت خودجوش و مبتکرانه وارد فعالیت های مسجد نشوند، این قبیل ایده ها محقق نخواهد شد.

————————————