درباره به وقت شام

دیشب در سینما آزادی تهران فیلم “به وقت شام” ساخته ابراهیم حاتمی کیا را دیدم. اوائل فیلم نظرم خیلی جلب نشد اما از اواسط فیلم بود که مجذوب کار آقای حاتمی کیا شدم. بالاخره در اوج مظلومیت جبهه مقاومت و بچه های سپاه، گوشه ای از واقعیت جنگ سوریه به تصویر کشیده شد و معلوم گردید این همه مجاهدت و این همه ایثار و شهادت در سوریه چقدر اهمیت داشت و دارد. غرب با تمام نیرنگ خود به میدان آمده تا با سلاح جهل و توحش مسلمان نماهای داعشی، مرگ اسرائیل را به تاخیر بیندازد. نکته جالب این فیلم، همراهی و هم افزایی بچه های دهه هفتادی با دهه سی و چهلی ها برای عبور مجدد از یک گردنه تاریخی دیگر است. جوان هایی که شجاعانه به جلوه گری های دنیا پشت کردند و با خون پاک خود محاسبات مادیگرایان متکبر تاریخ را به سخره گرفتند. فیلم “به وقت شام” یک اثر خوش ساخت، اندیشمندانه و پرکشش دیگر از حاتمی کیاست که موجب فخر سینمای ایران است. ابراهیم حاتمی کیا دوباره نشان داد که سینمای انقلاب زنده است و حرف های مهمی برای گفتن دارد.

رضا غلامی